Dankbaarheid

Donderdag ochtend 06:00.. Bushalte,mijmerend in gedachte sta ik te wachten op de bus .
Uit het niets staat een kleine vrouw naast me,ze begint over het weer ( oer-Hollands over het weer praten )

Ineens begint ze te vertellen over haar "thuisland" ..over het weer daar.
Dat achter dat begin over het weer een heel verhaal zat kwam ik al snel genoeg achter ..
Wat me vooral opviel aan haar dat het leek alsof er licht om haar heen aan ging ,toen ze vertelde over Syrië en de oorlog ,sinds twee weken woonde ze met haar man en twee kinderen bij ons in het dorp.
16 jaar in Deventer waarvan pas 4 jaar daar in een echte woning !

Gevlucht uit een land in oorlog,daar waar macht een belangrijke rol speelt, de mensen daar nooit weten of er eten is .of dat ze vermoord of verkracht worden .( even dacht ik zo dit is best wel Ff pittige kost zo vroeg op de ochtend)..

We stapten in de bus ze ging een stoelrij voor mij zitten, ze vroeg mij ga jij werken want jij bent ook best vroeg op ..vol openheid vraagt ze waar ga je naar toe dan ,even heen weer naar Amsterdam : was mijn antwoord ,en jij was mijn logische wedervraag !

Hun gezin komen rond van een uitkering,maar al 5 jaar gaat ze trouw als vrijwilliger naar een hosipis in Deventer,
Moeilijk maar zo dankbaar,5 dagen dag in dag uit zelfs nu ze helemaal hier woont ..

In het weekend vraagt ze zich af Ooh zal alles wel goed gaan,of toch even bellen om te vragen hoe het met mevr x of mijnheer y is ..

Ik zeg lijkt me best zwaar,respect ( ook ik werk graag met een overleden dierbare maar de laatste fase begeleiden lijkt me eerlijk gezegd wel zwaar .)

Ik kan alleen mijn respect uiten voor haar doorzettingsvermogen vermogen , 8 jaar lang een onzekere toekomst gehad ,niet weten terug te moeten naar hun " thuisland"
Haar man zwaar overspannen door de stress ,de ellende in de vluchtelingen kampen .waar ze nog nachtmerries van heeft .

De kinderen zijn goed terecht gekomen ,studeren allebei op HBO niveau ...

In dat korte moment van deze reis richting station ,ben ik haar gaan waarderen .
Haar doorzettingsvermogen ,haar kracht haar power zoveel ellende in het leven gehad en dan nog zo vol vertrouwen in het leven .

Petje af !!
Allebei moesten we een andere trein hebben ,meisje zei ze tegen mij : Ik ben dankbaar dat is wat mij op de been heeft gehouden ,en nu ben ik dankbaar dat ik even z'on fijn gesprek met  je heb mogen
voeren .

Ze gaf me een knuffel en weg was ze ,

Soms kom je mensen tegen die je even de boodschap van Dankbaarheid laten zien en mijn hart gloeit een vuurtje van kracht en dankbaarheid .

Een dankbare ontmoeting zo s'morgens vroeg op en donderdag onderweg naar Amsterdam .

Wees dankbaar vandaag


Danielle Nijhuis
www.daniellenijhuis.nl